envelope redakcja@polskiinstalator.com.pl home ul. Wąski Jar 9
02-786 Warszawa

Advertisement











Nikogo nie trzeba przekonywać, że nieprzyjemne zapachy z kanalizacji nie powinny się przedostawać do pomieszczeń, gdy jest ona prawidłowo zaprojektowana, wykonana i eksploatowana. Niestety, nie zawsze udaje się to osiągnąć, dlatego warto się przyjrzeć gotowym rozwiązaniom, które z założenia eliminują problem.


Najczęściej brzydki zapach wydostaje się z podejść i pionów kanalizacyjnych, a przyczyną tego jest nieprawidłowa wysokość zamknięcia wodnego lub całkowity jego brak. Innym miejscem skąd czuć nieprzyjemną woń jest armatura odpływowa, ponieważ podczas eksploatacji osadzają się w niej zanieczyszczenia, które – jeśli nie są usuwane – po prostu cuchną. Zdarza się również, że w pomieszczeniu znajdują się niezaślepione końcówki podejść kanalizacyjnych. Bardzo często instalatorzy podczas zmiany usytuowania przyborów kanalizacyjnych zatykają końcówki przewodów gazetami, workami foliowymi lub tym, co mają pod ręką (np. korkiem ze styropianu). Końcówkę przewodu można krótkotrwale zaślepić korkiem z gazety, np. na czas remontu instalacji, ale nie może to być ostateczne rozwiązanie.

Niedopuszczalne jest też zatykanie nieczynnych przewodów odpływowych materiałem nierozpuszczalnym w wodzie (plastikowym workiem, siatką, styropianem itp.), ponieważ jeśli przedostaną się do wnętrza przewodów, skutecznie zatamują odpływ.

Miejscami, które mogą generować najwięcej brzydkich i niebezpiecznych zapachów są wpusty podłogowe, zestawy przelewowo-spustowe (syfony) oraz odwodnienia liniowe.

Wpust podłogowy

Jest urządzeniem służącym do zbierania ścieków z powierzchni odwadnianych i odprowadzania ich do instalacji kanalizacyjnej. Odbiera brudną wodę z podłogi w takich pomieszczeniach, jak: duże kuchnie, łaźnie, pralnie, myjnie, zakłady przemysłowe, kotłownie, toalety.

Wpusty wykonuje się w różnych wielkościach i kształtach. Jego rodzaj określa się najczęściej przez podanie kształtu (kwadratowy lub okrągły) oraz średnicy odpływu, a więc 50, 75 lub 110 mm. Podstawowymi elementami każdego wpustu są skrzynia (obudowa) z rurą odpływową, kratka wlotowa oraz kołnierz uszczelniający. Dobierając wpust, warto pamiętać, że przelot w kratkach wpustu (suma powierzchni wszystkich otworów) powinien być mniejszy od przelotu zamknięcia wodnego (syfonowego). Dzięki takiemu rozwiązaniu osiąga się pewne wstrzymywanie wlotu wód brudnych, które przeszkadza wyssaniu wody z zamknięcia syfonowego. Konstrukcja zamknięcia syfonowego wpustów podłogowych jest różna: może to być zwykła przegroda lub klosz. Wysokość zamknięcia wodnego powinna wynosić co najmniej 75 mm dla wpustów podłogowych zwyczajnych, dla piwnicznych zaś – co najmniej 100 mm. W celu łatwiejszego usuwania brudnych osadów, zbierających się na spodzie skrzynek, stosuje się specjalne pojemniki z uchem, które można wyjąć po zdjęciu kratki i usunąć z nich nagromadzone, gnijące nieczystości.

Podczas instalowania wpustów podłogowych, należy zwrócić uwagę na prawidłowe wykonanie spadków w podłodze w kierunku kratki wlotowej. W pomieszczeniu, w którym zainstalowano wpust, powinien być również zamontowany zawór czerpalny, aby można było uzupełnić i odświeżyć odprowadzaną wodę w zamknięciu syfonowym. Wpusty podłogowe i podwórzowe powinny być zaopatrzone w zdejmowane kratki. Instalując piwniczne wpusty podłogowe, należy zwracać szczególną uwagę na niebezpieczeństwo tzw. cofki kanałowej.

 

Jerzy Janicki
Fot. Viega

O prawidłowym użytkowaniu, syfonach do urządzeń klimatyzacyjnych i wentylacyjnych i utrzymaniu czystości w syfonach i odpływach do przeczytania w PI 12/2013


 

pi